Cool or fool: Spreek je chocola? + Winactie
Een boek over grenzeloze vriendschap én chocola! Dat klinkt als een succesverhaal, maar is dat ook zo? 5 enthousiaste clubleden zagen deze combinatie wel zitten en lazen dit boek. Wat wordt het? Een cool of een fool...?
Cas Lester
Cas Lester is van oorsprong televisiemaker en is onder andere bekend van The story of Tracy Beaker, in Nederland uitgezonden onder de naam: Tracy Beaker. Daar is ze inmiddels mee gestopt en ze heeft een nieuwe liefde gevonden. Namelijk, het schrijven van kinderboeken. Naast het schrijfwerk is Lester druk bezig met het opzetten van een schoolbibliotheek, is ze jurylid van een poëziewedstrijd en heeft ze een kinderboekenclub in een radioshow. Spreek je chocola? is haar vierde boek.
Het verhaal
Opeens wist ik zeker dat we vriendinnen zouden worden. Vraag me niet waarom, want ik kan het niet uitleggen. Ik wist het gewoon.
Jaz zit in de brugklas als er een nieuw meisje bij haar in de klas komt. Ze heet Nadima en komt naast Jaz te zitten. Er is alleen één piepklein probleempje. Nadima spreekt geen Engels! Gelukkig is Jaz niet voor een gat te vangen en verzint ze een manier om met Nadima te communiceren. En dat levert een bijzondere vriendschap op!
The verdict
Sanne *****
De cover en de titel spreken me gelijk aan. De cover lijkt eenvoudig, maar doet warm aan. Als je beter kijkt, zie je dat op de omslag alles is afgebeeld waar het boek over gaat. Ik zie vredesduiven, een schoolbus, een warme pan met eten, emoticons en twee vriendinnen. Ookal ziet de cover er vrolijk uit, op de achterflap lees ik dat het over een meisje gaat dat uit Syrië is gevlucht. Nadima is nieuw op school en spreekt de taal niet, maar Jaz weet het ijs te breken.
In Spreek je chocola? bespreekt Cas Lester een lange lijst aan problemen. Het verhaal speelt zich af op een middelbare school. De worstelingen op school van vervelende leerkrachten, saai huiswerk, het maken en onderhouden van vriendinnen: elke tiener zal ze herkennen. Maar daarnaast bespreekt Lester ook nog de problematiek rondom dyslexie, alleenstaand ouderschap én vluchtelingen. Dat klinkt wellicht wat veel voor één boek, maar het is Cas Lester uitermate goed gelukt om alle onderwerpen met elkaar te verbinden en ze in het verhaal tot hun recht te laten komen. Ze vormen een perfecte synergie. Het boek is eerlijk, herkenbaar en emotioneel. Maar het is niet alleen narigheid, het boek bevat ook humor, waardoor het geheel mooi in balans is. De recepten aan het einde van het boek zijn een leuk extraatje. Het aangrijpende verhaal dat op een aansprekende manier is geschreven, maakt het boek voor mij een echte mustread.
Evy *****
Een verhaal over vriendschap is altijd mooi. Spreek je chocola? doet daar nog een schepje bovenop door het een 'speciale' vrienschap te maken. Eentje tussen een halsstarrig meisje met dyslexie en een zeer intelligent meisje die de taal nog niet machtig is. Het verhaal heeft een mooie opbouw en je leert de personages heel goed kennen. Als lezer kan je onmogelijk niet van Jaz en Nadima houden. Zo verschillend en toch begrijpen ze elkaar (meestal dan toch) perfect.
De schrijfstijl past perfect bij de leeftijdsgroep waarvoor het boek is geschreven. 10 tot 12-jarigen zullen smullen (let op het taalgrapje :) ) van dit boek en dat komt deels ook door de treffende stijl. Weinig poespas, maar recht door zee. Spreek je chocola? voelt erg modern aan en bevat geen storende elementen. Het gebruik van tekstberichtjes en smileys maakt het extra leuk.
Het boek staat bol van de emoties. Soms boosheid, soms droefheid, soms onbegrip, maar er is ook veel liefde en humor!
Spreek je chocola? is een echte aanrader! De prachtige cover en het geweldige verhaal dat je als lezer op een luchtige manier meeneemt door een paar belangrijke hedendaagse thema's smaken naar meer! Prachtig en ontroerend verhaal, voor jong en oud.
Antoinette *****
Bij de titel Spreek je chocola? verwacht je een boek over chocola, maar niks is minder waar. Wat een prachtig verhaal over vertrouwen, vriendschap, vluchtelingen en dyslexie krijgt de lezer voorgeschoteld!
Het verhaal wordt prachtig verteld zonder teveel poespas of moeilijke woorden. Hoe lastig moet het zijn om in een vreemd land, met een vreemde taal naar school te gaan en vriendschappen te sluiten? Toch weet Cas Lester dit prachtig te verwoorden voor de doelgroep 10-12 jaar. Niet alleen wordt dit ‘probleem’ aangehaald, maar ook dyslexie bij Jaz, die ook nog eens opgegroeid bij een alleenstaande moeder en verder alleen maar broers heeft.
Het verhaal is absoluut niet zwaar door de afwisseling van verschillende emoties. Zo worden verdrietige en frustrerende emoties afgewisseld met humor en echte meidendingen. Wat knap is, is dat de auteur niet alleen maar woorden gebruikt, maar ook smileys als ze aan het appen zijn. Dit zet communiceren opeens in een ander daglicht voor Jaz en Nadima. Je hoeft elkaar niet altijd letterlijk te verstaan in taal, als je ook de beeldende taal kunt gebruiken. Dit maakt het verhaal echt van deze tijd, waarin smileys niet meer weg te denken zijn.
Spreek je chocola? is zeker een aanrader voor iedereen en ik zou dit boek graag op scholen aanraden. Er zitten zoveel boodschappen en herkenningen in het boek, dat het goede gespreksonderwerpen kan opleveren onder vriendinnen, met ouders/begeleiders en op school.
Heb je het boek gelezen en wil je graag iets creatiefs doen? De gerechten die in het boek genoemd worden zijn achterin het boek te vinden om zelf te maken. Wat een heerlijke afsluiting, toch?
Joke ****
Die titel, die cover, daar zeg je geen neen tegen. Na het lezen van het boek blijkt dat de cover erg goed past en is het leuk om te zoeken naar de vele verwijzingen op de tekening. De stijl en de taal zijn eenvoudig gehouden en de vele dialogen remmen me in het begin wat af. Toch is het waarschijnlijk dat dit bewust zo gekozen is. Het ongekunstelde in combinatie met een dyslectisch hoofdpersonage en korte hoofdstukken maakt het verhaal ook voor kinderen die moeilijker lezen aantrekkelijk. Door het verhaal heen worden regelmatig succesvolle dyslectici genoemd, wat ook erg motiverend kan zijn voor deze doelgroep. Cas Lester schrijft erg realistisch. De personages zijn niet uitgesproken goed of slecht, maar erg herkenbaar – positieve kenmerken en kleine kantjes inbegrepen – en goed uitgewerkt. Dat realistische zorgt soms ook voor een komische noot:
‘Ik denk niet dat ze je verstaat,’ zei ik. Kara keek me vernietigend aan. ‘Je meent het,’ zei ze spottend. Toen herhaalde ze haar vraag langzamer en, je gelooft dit niet, harder! ‘Ik denk ook niet dat ze doof is,’ merkte ik op.
Ook de manier hoe de personages met elkaar omgaan is erg levensecht weergegeven. Het is dan ook niet moeilijk je in het verhaal in te leven. Het mooie van dit boek is dat het op een toegankelijke manier erg veel maatschappelijke thema’s ter sprake brengt. Naast de vluchtelingenproblematiek en dyslexie komt ook het onderwerp van gescheiden en alleenstaande ouders aan bod. Diversiteit in al zijn facetten dus. Een aanrader om in klasverband te gebruiken en zo de lezers tot meer empathie te bewegen. Wel een originele insteek van Lester om chocolade (lekker eten in het algemeen) als bindmiddel(!) en rode draad te gebruiken. Zeker een cool.
Ilja *****
Bij het zien van de cover werd ik al verliefd op het boek. Het is echt een plaatje! Tel daarbij de titel en de flaptekst op en ik kom meteen tot de conclusie dat dit echt een boek voor mij is!
Spreek je chocola? legt een maatschappelijk zwaar beladen thema bloot: de vluchtelingencrisis. Nadima is uit Syrië gevlucht en komt in Engeland terecht. Ze kent er niemand en spreekt ook de taal niet. Cas Lester beschrijft dit ontzettend treffend. Het is niet moeilijk om je in de hoofdpersonages in te leven en Lester is niet schuw met emoties. Alle emoties komen voorbij, maar wat mij het meeste geraakt heeft is de omschrijving van de vlucht van Nadima. Het verhaal is zo ontzettend echt, rauw en mooi. Iedere lezer zal zich wel in een van de personages herkennen. Dat komt door de alledaagse problematiek die het boek bevat. Vriendschappen, het gezinsleven en school, dat kent iedere lezer wel.
Dyslexie is een belangrijk onderwerp in het boek. Hoofdpersonage Jaz heeft dyslexie en maakt veel spelfouten. Misschien wel mede door de keuze van het hoofdpersonage, is het boek makkelijk te lezen. Het heeft korte hoofdstukken en naast tekst wordt er gebruik gemaakt van emoticons. Niet alleen vanwege de vluchtelingencrisis, maar ook vanwege deze manier van communicatie is dit echt een boek van deze tijd. Zeker lezen dus!
